பலுசிஸ்தான், பாகிஸ்தானுக்கு ஒரு பிரச்சனையாக உருவெடுத்துள்ளது. பாகிஸ்தானின் இரண்டு மாகாணங்களில் ஒன்றான பலிசிஸ்தான் பலுசிஸ்தான் விடுதலை படையினரும், பிற கிளர்ச்சிக் குழுக்கள் இந்த மாகாணத்தில் பாகிஸ்தானுக்கு இணையான அரசை நடத்தி வருகின்றன. சமீபத்தில், பலுசிஸ்தான் விடுதலைப் படையினர் ரயில் பாதையில் வெடிகுண்டு வெடித்து பயணிகள் ரயிலைக் கடத்தினர். இந்த சம்பவம் பலூச் கிளர்ச்சியாளர்களின் குரலை உலகம் முழுவதும் பரப்பியுள்ளது. இந்நிலையில், பலூச் மக்கள் ஏன் ஆயுதம் ஏந்த வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளனர்? வளங்கள் நிறைந்த இந்த மாகாணத்தில் ஏன் இவ்வளவு வறுமை உள்ளது என்ற கேள்வி எழுகிறது.
பலூச் இனத்தவர்கள் ஈரான்-பாகிஸ்தான் எல்லையின் இருபுறமும், தெற்கு ஆப்கானிஸ்தானின் சில பகுதிகளிலும் வசிக்கும் ஒரு சன்னி முஸ்லிம் இனக்குழு. பலுசிஸ்தான் இப்பகுதியின் மிகப்பெரிய பகுதி. அதைத் தொடர்ந்து ஈரானிய பக்கத்தில் சிஸ்தான், பலுசிஸ்தான் மாகாணம் உள்ளன. இந்தப் பரப்பளவு தோராயமாக பிரான்சின் பரப்பளவுக்கு இணையானது. இந்தப் பகுதியில் சுமார் 90 லட்சம் பலூச் மக்கள் வசிக்கின்றனர். புவியியல் நிலப்பரப்பு காரணமாக இது மிகவும் குறைந்த மக்கள்தொகை கொண்டது. இந்தக் காரணத்தினால் அவர்களால் எந்த ஒரு மாநிலத்துடனோ அல்லது நாட்டிடமோ தங்களை இணைத்துக் கொள்ள முடியவில்லை.
பிரிவினைக்குப் பிறகு, பலுசிஸ்தான் புதிய பாகிஸ்தானுடனான நட்பு ஒப்பந்தத்தின் கீழ் மார்ச் 1948 வரை சுதந்திரமாக இருந்தது. கலாட்டின் கான்கள் இப்பகுதியின் பெரும்பகுதியை ஆண்ட முக்கிய பழங்குடித் தலைவர்களாக இருந்தனர். அவர்கள் சுதந்திரமாக இருக்க விரும்பினர். ஆனால், பாகிஸ்தானில் சேர அவர்களுக்கு அதிக அழுத்தம் கொடுக்கப்பட்டது. அவரது அடிமைகளான மக்ரான், லாஸ் பேலா, கரன் ஆட்சியாளர்களும் இதில் அடக்கம். பல பத்தாண்டுகளாக, பலூச் மக்கள் தங்கள் சுயாட்சி, சுதந்திரத்திற்காகப் போராடி வருகின்றனர்.
இது எல்லையின் இருபுறமும் வன்முறையில் அடக்கப்பட்டுள்ளது. பாகிஸ்தானில், இதுபோன்ற முயற்சிகள் நாட்டைத் துண்டாடும் முயற்சிகளாகக் கருதப்படுகின்றன. அதே நேரத்தில் ஈரானில், ஷியாக்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் நாட்டில் பலூச் சன்னி முஸ்லிம் சிறுபான்மையினராக இருப்பதால் நிலைமை மேலும் சிக்கலாகிறது. பாகிஸ்தானில், 2011 முதல் 10,000க்கும் மேற்பட்ட பலோச் இனத்தவர்கள் காணாமல் போயுள்ளதாக அம்னஸ்டி இன்டர்நேஷனல் தெரிவித்துள்ளது.
ஈரான், ஆப்கானிஸ்தானின் எல்லையை ஒட்டியுள்ள பாகிஸ்தானின் பதட்டமான தென்மேற்கு மாகாணம், 1948-ல் பலுசிஸ்தான் பிறந்ததிலிருந்து கிளர்ச்சியால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. பெரும்பாலும் பழங்குடியினரால் வழிநடத்தப்பட்ட வன்முறை பிரிவினைவாத கிளர்ச்சிகள் 1958, 1962 மற்றும் 1973 ஆம் ஆண்டுகளில் மீண்டும் நிகழ்ந்தன. ஆனால் 2000களின் முற்பகுதியில், வன்முறை ஒரு புதிய திருப்பத்தை எடுத்தது. பலூசிஸ்தானின் கனிம வளங்களை பாகிஸ்தான் அரசாங்கமும், இராணுவமும் சுரண்டுவதாகவும், பலூச் மக்களை ஒடுக்குவதாகவும், தேர்தல்களில் மோசடி செய்வதாகவும் நீண்ட காலமாக குற்றம் சாட்டி வந்த பலூச் தேசியவாதிகள், ஒரு சுதந்திர பலூச் அரசைக் கோரும் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட கிளர்ச்சிப் படைகளில் ஒன்றிணையத் தொடங்கினர்.
இருப்பினும், பிரச்சாரம் பல ஆண்டுகளாக அவ்வப்போது தாக்குதல்கள், பதுங்கியிருந்து தாக்குதல்களால் பாதிக்கப்பட்டது. ஆனால் சமீபத்திய ஆண்டுகளில், போர்க்குணம் வேகம் பெற்றுள்ளது. 2000 -களின் முற்பகுதியில் உருவாக்கப்பட்ட பலூச் விடுதலைப்படை, மிகப்பெரிய பலூச் போராளிக் குழுவாக மாறியது. பலூசிஸ்தானுக்கு சுதந்திரம் கோரியும், சீனாவை வெளியேற்றக் கோரியும் பல பத்தாண்டுகளாக பாகிஸ்தான் அரசிற்கு எதிராக கிளர்ச்சியை நடத்தி வருகிறது. பலூச் விடுதலைப்படையினர் தாக்குதல்களை நடத்தியுள்ளனர்.
குறிப்பாக பாகிஸ்தான் பாதுகாப்புப் படையினரையும் சீனா-பாகிஸ்தான் பொருளாதார வழித்தடத்தை குறிவைத்துள்ளது. பலுசிஸ்தானில் பெரும்பான்மையாக உள்ள பலூச் இன மக்கள், தங்கள் மாகாணத்தின் வளங்களை நியாயமற்ற முறையில் சுரண்டுவதாகக் கூறி பாகிஸ்தான் அரசு மீது கோபமாக உள்ளனர். பாகிஸ்தான் 2006-ல் பலூச் விடுதலைப்படையை தடை செய்தது. அமெரிக்கா 2019-ல் அதை உலகளாவிய பயங்கரவாத அமைப்பாக அறிவித்தது.
1999 ஆம் ஆண்டு இராணுவப் புரட்சிக்குப் பிறகு பாகிஸ்தானில் பர்வேஸ் முஷாரஃப் ஆட்சிக்கு வந்தார். இது பலூச் மக்களிடையே அதிகரித்து வரும் அந்நியப்படுதலுக்கு வழிவகுத்தது. ஏனெனில், பலூச் மக்கள் இராணுவத்தில் பலூச் பிரதிநிதித்துவம் இல்லாததை உணர்கிறார்கள். ஏனெனில் அவர்கள் பாகிஸ்தானின் முக்கிய இனக்குழுவான பஞ்சாபி மக்களின் நலன்களால் ஆதிக்கம் செலுத்தப்படுகிறார்கள். அவர்கள் நாட்டின் மக்கள்தொகையில் சுமார் 45% உள்ளனர். பலூச்சின் முதன்மையான குறை என்னவென்றால், 2002 -ல் தொடங்கி இன்னும் நடந்து கொண்டிருக்கும் குவாதர் என்ற மெகா துறைமுகத்தின் கட்டுமானம். அதன் முக்கியத்துவம் இருந்தபோதிலும், பாகிஸ்தான் அரசு குவாதர் மேம்பாட்டு செயல்முறையில் ருந்து பலூச்சை விலக்கியுள்ளது. இந்த திட்டம் முழுவதுமாக மத்திய அரசால் நடத்தப்படுகிறது.
பலுசிஸ்தானை கையாள்வது பாகிஸ்தானுக்கு கடினமாகிவிட்டது. இந்நிலையில், பலுசிஸ்தானில் நிலவும் உறுதியற்ற தன்மையை முழுமையாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ள இந்தியாவுக்கு ஒரு வாய்ப்பு உள்ளது. சர்வதேச ராஜதந்திரத்தில் இதைச் செய்வது சாதாரணமாகக் கருதப்படுகிறது. ஏனெனில் உலகில் உள்ள ஒவ்வொரு நாடும் இதுபோன்ற வேலையில் ஈடுபட்டுள்ளது. பாகிஸ்தானைப் போலவே, ஜம்மு- காஷ்மீர் உட்பட இந்தியாவின் பல வடகிழக்கு மாநிலங்களில் பயங்கரவாதத்தையும், உறுதியற்ற தன்மையையும் ஊக்குவித்தது. அதே நேரத்தில், வடகிழக்கில் உள்ள மாவோயிஸ்டுகள், பிற கிளர்ச்சிக் குழுக்களுக்கு சீனா இராணுவ உதவியையும் வழங்கியது. ஆகையால் பலுசிஸ்தானில் தனது இருப்பை அதிகரிப்பதன் மூலம் பாகிஸ்தானை மண்டியிட வைக்க இந்தியாவும் முடியும்.